بارون درخت نشین - ایتاو کاوینو - ترجمه ی مهدی سحابی

صادق اگر بخواهم باشم می گویم که ترجیح می دادم وقت خواندنش را پای کتاب دیگری بگذارم. شیوه ی داستان گویی عالی است، خوب نوشته شده، کل ایده ی پشت مطلب هم بد نیست، خواندنی است و تا آخرش اداکه می دهی، اما آخرش چه؟ وقتی تمام شد حس می کنی که عجب کتاب بی نظیری بوده؟ چیزهای عمیق زیادی در آن هست؟ جواب من نه است. ولی خوب بود اگر آدم به جای از روبرو کمی از بالا به زندگی دیگران نگاه می کرد، یادت هست همیشه این تئوری را داشتم؟ آخرش هم دیدی که خودم هم نتوانستم از بالا به دیگران نگاه کنم.

شاید  اگر قسمت های بزرگسالانه اش حذف میشد و میشد یک داستان نوجوانان کوتاه تر کتاب بهتری بود چون همه ی مدت حس می کردم کتاب نوجوانان می خوانم. جاهاییش مرا یاد هاکلبری فین می انداخت. به هر حال نه آنقدر ساده بود که داستان نوجوان شود و نه آنقدر عمیق که رمان خوبی برای بزرگسال. دوست داشتم بگویم کمی زئالیسم جادویی را به یادم می آورد اما این هم نبود.

ترجمه خیلی خوب بود.