معرفت نیست در این قوم خدا را مددی                      

تا برم گوهر خود را به خریدار دگر  

 گر مساعد شودم دایره ی چرخ کبود                           

هم به دست آورمش باز به پرگار دگر

راز سربسته ما بین که به دستان گفتند                          

هر زمان با دف و نی بر سر بازار دگر

هر دم از درد بنالم که فلک هر ساعت                          

کندم قصد دل ریش به آزار دگر

باز گویم نه در این واقعه حافظ تنهاست                          

غرقه گشتند در این بادیه بسیار دگر