من این نویسنده را دوست دارم. او یکی از بهترین روزنامهنگارانی است که داریم. چرا نمیگویم بهترین؟ شاید چون همه را نمیشناسم ولی واقعیت این است که بهتر از او ندیدهام. همیشه نوشته های فرج سرکوهی را با ولع تمام میخوانم چون حرفی برای گفتن دارد.
بیبیسی تنگنظر دیر کشفش کرد، ولی حالا که نوشتههای هفت روز کتاب را مینویسد، همه چیز عالی است.
این نوشتهاش دربارهی کتاب «ابتدانامه» سلطانولد را ببین:
«تاویل و تفسیرهای فرزند ارشد مولوی از آراء و افکار پدر و روایت او از رابطه پرکشش شمس و مولانا محافظه کارانه و محتاطانه است و از این واقعیت خبر می دهد که وارثان مولوی می کوشیدند تا شور و شوق و نوآوری و بدعت های او را کم رنگ، و خود را برای متولی گری امامزاده ای مقبول آماده کنند.»