Besame Mucho - Andrea Bocelli
Bésame, bésame mucho
Como si fuera esta noche
La última vez
Bésame, bésame mucho
Que tengo miedo a perderte
Perderte después
Bésame, bésame mucho
Como si fuera esta noche
La última vez
Bésame, bésame mucho
Que tengo miedo a perderte
Perderte después
Quiero tenerte muy cerca
Mirarme en tus ojos
Verte junto a mi
Piensa que tal ves mañana
Yo ya estaré lejos
Muy lejos de ti
Bésame, bésame mucho
Como si fuera esta noche
La última vez
Bésame, bésame mucho
Que tengo miedo a perderte
Perderte después
Bésame, bésame mucho
Que tengo miedo a perderte
Perderte después
Que tengo miedo a perderte
Perderte después
English translation:
Kiss Me A Lot
Kiss me, kiss me a lot,
As if tonight was
the last time.
Kiss me, kiss me a lot,
Because I fear to lose you,
To lose you again.
Kiss me, kiss me a lot,
As if tonight was
the last time.
Kiss me, kiss me a lot,
Because I fear to lose you,
To lose you again.
I want to have you very close
To see myself in your eyes,
To see you next to me,
Think that perhaps tomorrow
I already will be far,
very far from you.
Kiss me, kiss me a lot,
As if tonight was
the last time.
Kiss me, kiss me a lot,
Because I fear to lose you,
To lose you again.
Kiss me, kiss me a lot,
Because I fear to lose you,
To lose you again.
Because I fear to lose you,
To lose you again.
سبز
من چه سبزم امروز و چه اندازه تنم هشیار است ...زیباترین بهاریه - منوچهری دامغانی
هروقت این را خوانده‌ام آنقدر هیجان زده شده ام که بدون اراده فریادش زده ام و از شدت شوق اشک در جشمانم جمع شده است. به خصوص قسمت بهاریه‌اش (بخش دوم پس از صبوحیه) زیباترین تابلویی است که کلمات انسانی می توانند از زیباترین بهار جهان نقاشی کنند.
آمد بانگ خروس مؤذن میخوارگان
صبح نخستین نمود روی به نظارگان
که به کتف برفکند چادر بازارگان
روی به مشرق نهاد خسرو سیارگان
باده فراز آورید چارهٔ بیچارگان
قوموا شرب الصبوح، یا ایها النائمین
می‌زدگانیم ما، در دل ما غم بود
چارهٔ ما بامداد رطل دمادم بود
راحت کژدم زده، کشتهٔ کژدم بود
می زده را هم به می دارو و مرهم بود
هر که صبوحی کند با دل خرم بود
با دو لب مشکبوی، با دو رخ حور عین
ای پسر میگسار، نوش لب و نوش گوی
فتنه به چشم و به خشم فتنه به روی و به موی
ما سیکی خوارنیک، تازه رخ و صلحجوی
تو سیکی خواربد، جنگ کن و ترشروی
پیش من آور نبید در قدح مشکبوی
تازه چو آب گلاب، پاک چو ماء معین
در همه وقتی صبوح خوش بودی ابتدی
بهتر و خوشتر بود وقت گل بسدی
خاسته از مرغزار غلغل تیم و عدی
در شده آب کبود در زره داودی
آمده در نعت باغ عنصری و عسجدی
و آمده اندر شراب آن صنم نازنین
بر کف من نه نبید، پیشتر از آفتاب
نیز مسوزم بخور، نیز مریزم گلاب
میزدگان را گلاب باشد قطرهٔ شراب
باشد بوی بخور، بوی بخار کباب
آخته چنگ و چلب، ساخته چنگ و رباب
دیده به شکر لبان، گوش به شکر توین
خوشا وقت صبوح، خوشا می خوردنا
روی نشسته هنوز، دست به می بردنا
مطرب سرمست را با رهش آوردنا
وز کدوی بربطی باده فرو کردنا
گردان در پیش روی بابزن و گردنا
ساغرت اندر یسار، شاهدت اندر یمین
کرده گلو پر ز باد قمری سنجابپوش
کبک فرو ریخته مشک به سوراخ گوش
بلبلکان با نشاط، قمریکان با خروش
در دهن لاله مشک، در دهن نحل نوش
سوسن کافور بوی، گلبن گوهر فروش
وز مه اردیبهشت کرده بهشت برین
شاخ سمن بر گلو بسته بود مخنقه
شاخ گل اندر میان بسته بود منطقه
ابر سیه را شمال کرده بود بدرقه
بدرقهٔ رایگان بی طمع و مخرقه
باد سحرگاهیان کرده بود تفرقه
خرمن در و عقیق بر همه روی زمین
چوک ز شاخ درخت خویشتن آویخته
زاغ سیه پر و بال غالیه آمیخته
ابر بهاری ز دور اسب برانگیخته
وز سم اسبش به راه لؤلؤ تر ریخته
در دهن لاله باد، ریخته و بیخته
بیخته مشک سیاه، ریخته در ثمین
سرو سماطی کشید بر دو لب جویبار
چون دو رده چتر سبز در دو صف کارزار
مرغ نهاد آشیان‌بر سر شاخ چنار
چون سپر خیزران بر سر مرد سوار
گشت نگارین تذرو پنهان در کشتزار
همچو عروسی غریق در بن دریای چین
وقت سحرگه کلنگ تعبیه‌ای ساخته‌ست
وز لب دریای هند تا خزران تاخته‌ست
میغ سیه بر قفاش تیغ برون آخته‌ست
طبل فرو کوفته‌ست، خشت بینداخته‌ست
ماه نو منخسف در گلوی فاخته‌ست
طوطیکان با نوا، قمریکان با انین
گویی بط سپید جامه به صابون زده‌ست
کبک دری ساقها در قدح خون زده‌ست
بر گل‌تر عندلیب گنج فریدون زده‌ست
لشکر چین در بهار بر که و هامون زده‌ست
لاله سوی جویبار لشکر بیرون زده‌ست
خیمهٔ او سبزگون، خرگه او آتشین
از دم طاووس نر ماهی سربر زده‌ست
دستگکی موردتر، گویی برپر زده‌ست
شانگکی ز آبنوس هدهد بر سرزده‌ست
بر دو بناگوش کبک غالیهٔ تر زده‌ست
قمریک طوقدار گویی سر در زده‌ست
در شبه گون خاتمی، حلقهٔ او بی‌نگین
باز مرا طبع شعر سخت به جوش آمده‌ست
کم سخن عندلیب دوش به گوش آمده‌ست
از شغب خردما لاله به هوش آمده‌ست
زیر به بانگ آمده‌ست بم به خروش آمده‌ست
نسترن مشکبوی مشکفروش آمده‌ست
سیمش در گردنست، مشکش در آستین
چون تو بگیری شراب مرغ سماعت کند
لاله سلامت کند، ژاله وداعت کند
از سمن و مشک و بید، باغ شراعت کند
وز گل سرخ و سپید شاخ صواعت کند
شاخ گل مشکبوی زیر ذراعت کند
عنبرهای لطیف، گوهرهای گزین
باد عبیر افکند در قدح و جام تو
ابر گهر گسترد در قدم و گام تو
یار سمنبر دهد بوسه بر اندام تو
مرغ روایت کند شعری بر نام تو
خوبان نعره زنند بر دهن و کام تو
در لبشان سلسبیل در کفشان یاسمین
Alla Pugacheva- Million Alyh Roz (A million of red roses)
Zhil-byl hudozhnik odin,
Domik imel i holsty.
No on aktrisu lyubil,
Tu, chto lyubila tsvety.
On togda prodal svoj dom,
Prodal kartiny i krov
I na vse den'gi kupil
Tseloe more tsvetov.
Million, million,
Million alyh roz
Iz okna, iz okna,
Iz okna vidish' ty.
Kto vlyublen, kto vlyublen,
Kto vlyublen, i vser'ez,
Svoyu zhizn' dlya tebya
Prevratit v tsvety.
Utrom ty vstanesh' u okna,
Mozhet, soshla ty s uma, -
Kak prodolzhenie sna,
Ploschad' tsvetami polna.
Poholodeet dusha:
Chto za bogach zdes' chudit?
A pod oknom, chut' dysha,
Bednyj hudozhnik stoit.
Million, million,
Million alyh roz
Iz okna, iz okna,
Iz okna vidish' ty.
Kto vlyublen, kto vlyublen,
Kto vlyublen i vser'ez,
Svoyu zhizn' dlya tebya
Prevratit v tsvety.
Vstrecha byla korotka,
V noch' ee poezd uvez,
No v ee zhizni byla
Pesnya bezumiya roz.
Prozhil hudozhnik odin,
Mnogo on bed perenes,
No v ego zhizni byla
Tselaya ploschad' tsvetov.
Million, million,
Million alyh roz
Iz okna, iz okna,
Iz okna vidish' ty.
Kto vlyublen, kto vlyublen,
Kto vlyublen i vser'ez,
Svoyu zhizn' dlya tebya
Prevratit v tsvety
In English:
He had a house and his paintings.
He was in love with an actress,
And that actress loved flowers.
Then he sold his house,
Sold his paintings too
And with that money he bought
A whole sea of flowers.
Million, million,
Million of red roses
From your window, from your window
From your window you can see
Who's in love, who's in love
Who's crazy in love with you
My whole life for you
I will turn into flowers
In the morning you'll wake up at your window
Maybe, you've lost your mind
As if still in a dream
Your whole yard is filled with flowers
Suddenly your heart is turning cold
Who's the rich baron doing this?
Instead under the window, barely breathing
The poor painter is standing
Million, million,
Million of red roses
From your window, from your window
From your window you can see
Who's in love, who's in love
Who's crazy in love with you
My whole life for you
I will turn into flowers
The meeting was short
By night she left on a train
But in her life she always remembered
Song of the beautiful of roses
The painter lived out his life alone
Many pains he lived through
But in his life he always had
A whole sea of beautiful roses
Million, million,
Million of red roses
From your window, from your window
From your window you can see
Who's in love, who's in love
Who's crazy in love with you
My whole life for you
I will turn into flowers
Freud's Legacy
Freudian theory made Western man suspicious of conduct previously regarded as virtuous, often with unfortunate consequences. In 1900 the person who displayed altruism and self-sacrifice would simply have been regarded as ‘good’. Since Freud, people are inclined to suspect unselfishness as masochistic self-punishment, and altruism as concealing a wish to patronize. Unselfishness and generosity are still virtues; but Freud has made it easier for those who do not wish to cultivate these virtues to justify their avoidance if them. Celibacy used to be admired. Now it is invariably interpreted as concealing perversion or as an ignominious flight from sex, rather than a self-control or evidence of spiritual excellence. The Victorians were more, not less, tolerant of homosexual feelings, if not of homosexual practices, than we are. Tennyson’s In Memoriam, his long lament over the death of his beloved friend Arthur Hallam, could not be published today except by a poet who had ‘come out’; that is, who are certainly predominantly heterosexual, as was Tennyson, seem to be allowed less latitude than formerly in expressing passionate friendship involving their own sex. As Freud asserted that everyone is bisexual at some level, this seems odd. However, psychoanalysis has, on the whole, increased both understanding and tolerance for those who do not follow conventional sexual patterns. Sex may not be quite prime mover which Freud thought it to be; but we do owe him a considerable dept for having lifted the covers of Victorian prudery and made sex into a subject which can be openly and seriously discusses.
آدما
امروز تصمیم گرفتم به نویسنده‌ی کتابی که خیلی از کتابش استفاده کردم ایمیل بزنم و به قولی ازش راجع به یه موضوع استفتا کنم. کتابش رو خونده بودم بدون اینکه بدونم کی هست، چیکاره‌س، فقط می دونستم که اسمش (Toshio Mura) به ژاپنی ها می خوره. در واقع برای من از قالب یه انسان تبدیل شده بود به یه دانشمند، به یه نویسنده. وقتی دنبال ایمیلش می گشتم به صفحه‌ی ویکی پیدیاش رسیدم و بعد دیدم که شش ماه پیش فوت کرده. ناراحت شدم؟ نمی دونم، شاید... چون دیگه نبودش که جواب سوالم رو بده.
این کاریه که با خیلی آدمها تو زندگیمون می کنیم. خیلی هاشون برامون بیشتر از یه کتاب، یه مقاله، یه مقام، یه منبع مالی،یه دوست، یه دشمن،یه هرزه، یه نفر، یه آشغال، یه مهره، یه قرص آرام بخش، یا یه وسیله‌ی اطفای شهوت بیشتر نیستن. خیلی هاشون با وسایلی که تو زندگی روزمره مون ازشون استفاده می کنیم فرقی ندارن یا به خیابون های شهر یا علامت های راهنمایی. نمی خوام باز سر خودم و تو غر بزنم، می دونم که این خصلت آدماست و جزیی از طبیعتشون. می دونم این در ظرفیت آدم بودن آدمه، ولی باید قبول کرد چیزی نیست که بشه بهش افتخار کرد. آدما خیلی بیشتر از یه علامتن یا یه وسیله، تا حالا چقدر شده از بالا نگاهشون کنی و ببینی چقدر گسترده و عمیقن. هر کدومشون از تمام تاریخ بشری طولانی ترن... باور کن ...
Freud: A Very Short Introduction by Anthony Storr
فروید با همه‌ی هیجان زدگی، غرور و یکدندگی‌اش اجتناب ناپذیر است. درست است که فروید کافی نیست ولی بی شکی بسیار بسیار لازم است. اصلا مگر کسی تا کنون حتی اندکی کافی بوده است؟ مهم‌تر این است که به حضورت در تاریخ این همه احساس نیاز شود.
Roma Nuda - Fraco Califano
m'attacco a 'sta città che s'è addormita già da 'n ora
cammino su de lei, su strade uguali a pelle scura
si poi se sveglierà, io certo nun glie posso fa' paura...
Roma nuda...
scusa si perdo lacrime pe' strada
mal che vada fa finta che so' gocce de rugiada
piuttosto che sta' solo dentro al letto
vado randagio in quarche vicoletto
cammino a piedi scarzi, armeno finchè t'arzi
dormi e vedrai che manco me sentirai
Roma nuda...
nun me poi di' de no , so' disperato
casa è vota, c'era 'na donna che m'ha rovinato
Me basta sta' così all'angoletto de 'sta strada
chissà che a dormì qui domani io nun m'enventi 'n artra vita.
Roma nuda...
Me basta sta' così all'angoletto de 'sta strada
chissà che a dormì qui domani io nun m'enventi 'n artra vita.
Roma nuda... Roma nuda...
Roma nuda...
Sway with me - Dean Martin
Dance with me, make me sway
Like a lazy ocean hugs the shore
Hold me close, sway me more
Like a flower bending in the breeze
Bend with me, sway with ease
When we dance you have a way with me
Stay with me, sway with me
Other dancers may be on the floor
Dear, but my eyes will see only you
Only you have the magic technique
When we sway I go weak
I can hear the sounds of violins
Long before it begins
Make me thrill as only you know how
Sway me smooth, sway me now
Other dancers may be on the floor
Dear, but my eyes will see only you
Only you have the magic technique
When we sway I go weak
I can hear the sounds of violins
Long before it begins
Make me thrill as only you know how
Sway me smooth, sway me now
You know how
Sway me smooth, sway me now
La Maritza - Sylvie Vartan
La Maritza c'est ma rivière
Comme la Seine est la tienne
Mais il n'y a que mon père
Maintenant qui s'en souvienne
Quelquefois
De mes dix premières années
Il ne me reste plus rien
Pas la plus pauvre poupée
Plus rien qu'un petit refrain
D'autrefois :
La la la la...
Tous les oiseaux de ma rivière
Nous chantaient la liberté
[ Find more Lyrics on http://mp3lyrics.org/asLQ ]
Moi je ne comprenais guère
Mais mon père, lui, savait
Ecouter
Quand l'horizon s'est fait trop noir
Tous les oiseaux sont partis
Sur les chemins de l'espoir
Et nous on les a suivis,
A Paris
[Parlé]
De mes dix premières années
Il ne reste plus rien... rien
[Chanté]
Et pourtant les yeux fermés
Moi j'entends mon père chanter
Ce refrain :
La la la la