هیجان

 می گه امشب می خواد پیشش باشم تا بخوابه.  مطلبی رو راجع به Jackson Pollok و تحولی که در نقاشی مدرن و آمریکا ایجاد کرده تو یه کتاب می خونم. تمومش می کنم و می رم کنارش دراز می کشم. بهش می گم می دونی چی می خوندم؟ راجع به یه نقاشه و شروع می کنم به گفتن درباره ی تغییری که پولاک ایجاد کرده  و چیزهایی که یاد گرفتم. به زبان خودش سوال می پرسه و همراهی می کنه. از تکنیک های نقاشی متفاوتی که می شناسه می گه که آره اینجوری هم جالبه نقاشی کنه. قرارمیشه روز بعد نقاشی های پولاک رو با هم رو اینترنت بیینیم. خیلی هیجان زده م که به اینجا رسیدیم که بتونم درباره ی چیزهایی که می خونم باهاش صحبت کنم.  

The Mural - Jackson Pollock

هزار سال تنهایی مارکز و چند سریال دیگه

بسیار لذت بردم. سریال خیلی خوببه و خوب تونسته اجزا ریالیسم  جادویی رو همراه کنه البته طبق معمول فاصله با رمان داره. دکور و بازی ها خوب، فیلمبرداری و صحنه پردازی خیلی خوب. البته مارکز که نمی خواسته ساخته بشه شاید با تجربه ی گندی که فیلم سینمایی سالهای وبا زده بود. اینکه حماقت نکردن یه فیلم چند ساعته ش کنن خوب بوده و اینکه بی خود کشش ندادن که کلی قسمت بشه هم همینطور.  

این مدت Monk رو دیدم، یه سریال سبک طنز کارآگاهی جنایی که نیازمه وقتی واقعا می خوام ذهنم رو آزاد کنم. وسواسی بودن مانک رو نشون کردم و سعی کردم ازش کمک بگیرم که سوفی با موضوع به عنوان اختلال آشنا بشه. با اینکه قسمت های کم خشونت تر رو باهاش می دیدم شاید اولین تجربه ش بود به دنیای خشونت تلویزیون. یادم نیست خودم از چند سالگی می دیدم احتمالا از اولش.

شوگون Shogun هم خیلی خوب بود خصوصا نگاه کاملا متفاوتی که نسبت به مرگ و زندگی مطرح می کرد. تاریخ و فرهنگ آسیای شرقی خصوصا ژاپن چیزیه که کاش انسان عمر دیگری داشت و تجربه ش می کرد. 

و البته ظاهرا ژاپنی دیدن من دوباره شروع شده چون دارم یه سریال دیگه آشورا Asura رو هم دیدم که خوشم اومد. شاید هم این میراث نوستالژی کودکی باشه که این همه تو ایران می دیدیم اما بیشتر از اونه. خیلی چیزها داره که بعضی هاش به لحاظ فرهنگی به ما نزدیکن و برخیش برامون متفاوت و جذابن. خودش هم سریال خوبیه. 

دوچرخه ی خودم

می گم فردا با دوچرخه تاندوم می ریم کنمور تا بنف. می گه نمیام. می گم یادته گفتی می خوای کلگری تا بنف با من بیای؟ این که کوتاه تره. می گم می خوام اما با دوچرخه ی خودم. می گم سخته، 15 کیلومتره. می گه پس نمیام. می گم هنوز کوچیکی اما فایده نداره. نهایتا می گم باشه اما مسیر رو برعکس می ریم بنف به کنمور که راحت تر باشه برات. 

رسیدیم کنمور و تو رستوران نشستیم. غذاش که تموم میشه بلند میشه، دستش رو دراز می کنه که دست بدیم و می گه: Sir, it was a pleasure teaming up with you today. 

خنده م می گیره اما سعی می کنم جدی باشم و می گم من هم همینطور. می ریم سمت اتوبوس که بریم بنف و درباره ای اینکه دفعه ی بعد باید کنمور تا بنف رو با هم بریم صحبت می کنیم.  

هاکی

امروز روز اول کمپ تابستونه ی هاکیش بود. می پرسم خوشحالی می ری؟ می گه نه! می گم چرا؟ می گه چون پسرونه س! کلی واسش توضیح می دم که نه اینجور نیست. می رسیم کلاس و تحویلش می دم. دارم میام که می بینم همه ی بچه ها رو صف کردن. به معلمش می گم سوفی تنها دختر کلاسه؟ می گه آره! اما نگران نباش! پیش خودم فکر می کنم نکنه راست می گفت؟ وقتی برش داشتم سرحاله، می گه: من تنها دختر  کلاس بودم. بهش می گم به خاطر همینه بهت افتخار می کنم.   

اولین قایق سواری

دیروز اولین قایق سواری تنهاش رو رفت، عالی! اینکه به این سرعت تونست روی پدل بورد وایسه عالی بود. باید یه دونه دیگه بخرم!

دختر قوی من

صبح تا بعدا ظهر می ره کمپ اسکیت، بعدش شنا برخی روزها هم صخره نوردی. نه اینکه همین جوری بره، با دقت و قدرت می ره، یاد می گیره و میاد. 

یادم می ره هفت سالشه وقتی می بینم انقدر قویه. باید یادم بمونه.  

دوچرخه! سبیل بابات می چرخه!

اولین کنمور تا بنف امسال  رو رفتیم و این دختر قوی و پرانگیزه ی من تمام مسیر 14 کیلومتر رو پشت دوچرخه ی تاندوم پا زد. جمعه یه روز می ره کمپ مانتین بایکینگ. امیدوارم یه کم بزرگتر شد یه مسیر سنگین رو با هم بریم.  

رقص

مدتهاست باهاش نرقصیدم و این آزارم می ده. 

Marshmallow and Everyone Else

Yesterday, as we walked into the house after a 9-day trip, both Sophie and I were concerned about Marshmallow's wellbeing. I had done my best to prepare everything for his care, ensuring he had enough food and clean water for our time away. I even got him two types of food! However, things went wrong. The water was a mess—the tank's filtering system had malfunctioned, and the filter was clogged with some kind of slimy liquid. The water was murky, and fish food was scattered throughout the tank.

Sophie began to cry, but I tried to keep my emotions in check. We were all feeling the weight of another loss, and I couldn't help but blame myself for keeping a pet. This had happened before when we lost another fish, a loss I still grieve.

This is why I hesitated to get another fish. The pet fish was a gift to Sophie from her uncle. This was the first time Sophie had to grieve a loss, as she was too young during the previous incident. She tried to process her grief through art, creating a drawing for Marshmallow. I don't think she blamed us, but I did, and I still do. I struggle with the idea of keeping pets and supporting breeders. I'm sorry, Marshmallow. I'm sorry, Mom. I'm sorry, Mohammadreza, Mansoor, and everyone else.

سکوت

هیچ وقت یادم نمیاد این همه طالب سکوت و خلوتم  شده باشم. دلم به شدت واسه تنهایی خودم تنگ می شه. 

هوا خوب بود اولین دوچرخه سواری رو کردم با سوفی البته. برف اومده بعدش اما دارم آماده میشم. هم جاده ای هم کوه. تابستونی خواهد بود!