انتری که لوطیش مرده بود - صادق چوبک

ابن را که بخوانی می بینی چرا چوبک را هم ردیف هدایت می دانند. داستان نویس بزرگی است. تصویرگریش بی نظیر است. ساده است و صمیمی. عمیق است و دردناک. تصویرگر تیرگی و درد است.میمون و مرغ و سگ و گربه و موش و اسب و گرگ و کفتر و ... همه توی این داستان ها کنار انسانند  تا دردی را تصویر کنند که درد مشترک زندگی است. درد تنهایی، فقر، بهره کشی، بی رحمی و مرگ. کلیله وار حیوانات در عین اینکه زندگی دردناک خود را در داستان پی می گیرند تصویرگر درد انسان نیز هستند. همگی در این میانه مقهور سرنوشت دردناکی اند که نامی جز "زندگی" ندارد. 

از میان قصه ها "مردی در قفس" بیش از همه دلم را برد، "انتری که لوطیش مرده بود" نیز بسیار زیبا بود، "دسته گل" خیلی خوب نوشته شده بود و البته همه ی کتاب خواندنی بود.