ذهنی که از آن من نیست.

استادم تزم رو ورق می زنه (البته کامپیوتری). می پرسه؟ این رنگ قرمز و سفیدی که برای کنتورها انتخاب کردی پیش فرض نرم‌افزارن یا اینکه خودت انتخاب کردی. ته سوالش رو می دونم می خواد بپرسه چرا همه جا فقط قرمز و سفیده. هیچوقت سوالش رو مستقیم نمی پرسه که یه دف بهم برنخوره. می گم: نه! فقط قرمز مال نرم افزاره و سفید رو خودم انتخاب کردم. قرمز تو اینجاها محل‌های فشار بحرانی رو نشون میده. می گه می دونم ولی سفید پیش فرض نرم‌افزار نیست. باز هم می دونم چی می خواد بگه. نظرش اینه که اگه رنگ دیگه‌ای جای سفید بود بهتر بود. یه لحظه فکر می کنم که چرا سفید رو انتخاب کردم. می گم: شاید از دوره‌ی جنگ ایران و عراق تو ذهنم مونده باشه که وقتی حمله‌ی هوایی می شد وضعیت قرمز نشونه ی خطر و وضعیت سفید نشونه‌ی امنیت بود. می گه: ممکنه. می گم: می‌خوای رنگا رو عوض کنم. می‌گه: نه! بذار بمونه!