پیش ِ من اِن‌شاءالله نیست.

بانگ می‌زند که «اِن‌شاءَالله بهشتی باشَم!»

گفتم «باری، پیش ِ من اِن‌شاءَالله نیست. مرا دیر است که تمام معلوم شده است و از معلوم گذشته است و حال شده است.»