کسی که به طریقِ معیّن منفعتی یافت، آن طریق را سخت بگیرد و با حریف راستیاری کند و حریفِ خود را نادان و ابله نپندارد.
...
همچنین دو درویشِ صاحبدل به هم میافتند و آن یکی تعظیم میکند، زیرا میداند که به آن طریق به مقصودها رسیده است، و آن دیگر میداند که او چه میکند، جفا یش میآرَد - زیرا میداند طریقِ سعادت تحمّلِ جفاست و او طریقِ سعادت را از قُرصِ آفتاب معیّنتر میبیند و میداند.