در غَضَبِ من چرا می‌باشی؟ در غَضَبَم چرا می‌آیی؟

آن‌چه می‌گویم دریاب! می‌اندیشم از تقصیر، غَضَبَم می‌آید. در غَضَبِ من چرا می‌باشی؟ در غَضَبَم چرا می‌آیی؟ من سخت متواضع باشم با نیازمندانِ صادق، امّا سخت با نخوت و متکبّر باشم با دگران.


نظرات 0 + ارسال نظر
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد