مرنجان - که بزرگان مرا به ناز پرورده‌اند و پدر و مادر.

قاضی شمس خویی که با آن بزرگی، آیاتِ بَیّنات می‌خواند پیشِ اسدِ متکلّم، مرا جفا می‌گفت و می‌رنجانید بی‌وجه.

گفتم «مرنجان - که بزرگان مرا به ناز پرورده‌اند و پدر و مادر.»

او زیاده‌ می‌کرد.

گفتم «دروغ گفتیم.»