ناگهانی رفت بی اینکه کاری از دست من بربیاد، بی اینکه بتونم تو مراسمش باشم، یادمه از بچگی از این دوران وحشت داشتم، یادمه از اون موقع آرزوم بود من بمیرم تا اون بمونه، آرزوم این بود زودتر از اون برم تا داغش رو نبینم، از خودم شرمنده م کنارش نبودم ..... مرضیه فرشته ای بود برای اون و برای ما، چطور میشه ازش تشکر کرد؟ چطور میشه یه ذره واسش جبران کرد؟
همون بجه ای هستم که تا کلاس چهارم پنجم او بغلش می خوابید و با زور جداش کردن ازش... من مامانم رو می خوام، مامانم رو، مامانم رو ....
باید دید! باید دید! باید دید! باید دوباره دید! دوباره دید! موهات که سیخ شد، بغض که کردی، وحشت که کردی از این همه جنایت، دوباره باید ببینی. هزار باید دید. تا بفهمی یه تمدن موفق روی چی ساخته میشه.
خوب از فیس بوک و اینستا و توییتر مدتیه بریدم. مونده واتس اپ که به خاطر تلفن هایی که از ایران میشه نمیشه برید و دوستانی که بهشون بر می خوره جواب مسیج هاشون رو ندی.
به این می گن فیلمی که لیاقت صد فیلم اول بودن رو داشته باشه. بار دوم بود می دیدم اما می ارزید باز هم می ارزه ببینی.