خسته م

این روزها خیلی خسته م، خیلی دلتنگم...

هاکی

امروز روز اول کمپ تابستونه ی هاکیش بود. می پرسم خوشحالی می ری؟ می گه نه! می گم چرا؟ می گه چون پسرونه س! کلی واسش توضیح می دم که نه اینجور نیست. می رسیم کلاس و تحویلش می دم. دارم میام که می بینم همه ی بچه ها رو صف کردن. به معلمش می گم سوفی تنها دختر کلاسه؟ می گه آره! اما نگران نباش! پیش خودم فکر می کنم نکنه راست می گفت؟ وقتی برش داشتم سرحاله، می گه: من تنها دختر  کلاس بودم. بهش می گم به خاطر همینه بهت افتخار می کنم.   

زیارت صد کیلومتری امسال

سفر صد کیلومتری از کلگری به بنف حالا واسم تبدیل شده به یک آیینی مثل زیارت که هر سال هم توان بدنی و هم روحیم رو آزمایش می کنه و هم حالا که دیگه فاند ریزینگ شده  به لحاظ اخلاقی ارزیابیم می کنه چون فعلا بیشتر خودم هستم که می دم. 

می بینم که هر سال قوی تر شدم به لحاظ بدنی تا جایی که امسال تقریبا  مسیر خیلی کمتر سخت بود.    

ضمنا روز بعدش یه لیزی ریور خانوادگی رفتیم با رفت خودم روی بو ریور امسال که خیلی خوب پیش رفت.  

اولین قایق سواری

دیروز اولین قایق سواری تنهاش رو رفت، عالی! اینکه به این سرعت تونست روی پدل بورد وایسه عالی بود. باید یه دونه دیگه بخرم!

آب

امسال سال قایق و ورزش های آبیه! 

دختر قوی من

صبح تا بعدا ظهر می ره کمپ اسکیت، بعدش شنا برخی روزها هم صخره نوردی. نه اینکه همین جوری بره، با دقت و قدرت می ره، یاد می گیره و میاد. 

یادم می ره هفت سالشه وقتی می بینم انقدر قویه. باید یادم بمونه.  

منافع چه کسانی به قدرت گره خورده است؟

این روزها بسیار می‌شنویم که افرادی که به نظر می‌رسد منافع خاصی در حکومت ندارند، از آن حمایت می‌کنند. خیلی‌ها می‌گویند کسانی را می‌شناسند که بدون هیچ منافعی با تغییر یا حتی اصلاح این ساختار مخالفند.

در واقعیت، در جامعه ایران امروز، این جمله کمتر مصداق دارد. دلیل این تعبیر نادرست این است که منافع افراد صرفا در گرو داشتن مقامی در ساختار قدرت و نقشی مستقیم در این نظام دانسته می‌شود. در واقع دایره‌ی منافع افراد بسیار گسترده‌تر از تعلق مادی یا سازمانی آنها به نظام سیاسی است و می‌تواند موارد بسیار بیشتری را در بر بگیرد.

مثلاً ممکن است جزو والدینی باشیم که حس می‌کنیم تغییرات سیاسی سکولار، قدرت پدر یا مادرسالارانه‌ی ما را با خطر مواجه می‌کند و به همین دلیل با تغییر قوانین حجاب اجباری مخالفت می‌کنیم. معتقدیم اگر نتوانیم تصمیم بگیریم فرزندانمان چه بپوشند، نخواهیم توانست آینده ی آنها را به دلخواه خود کنترل کنیم. اتفاقا حکومت هم به دلیل مشابهی بر حجاب اصرار دارد. چون اگر بتواند در شخصی‌ترین مسائل شهروندان مثل پوشش دخالت کند، به راحتی خواهد توانست دیگر اجزای زندگی‌‌شان را هم کنترل کند.

شاید هم به عنوان یک دانشجو، استاد یا مدیر، با وابستگی به قدرت، یا به قولی به صورت سهمیه‌ای، به تحصیلات و مقاماتی دست یافته‌ایم و نفی این سیستم به نوعی نفی امتیازاتی‌ست که به ما داده شده است.

حتی ممکن است خود در ایجاد این ساختار دخیل بوده‌ایم، مثلاً فعال سیاسی زمان انقلاب ‌یا مدافع اصلاح‌طلب‌ها بوده‌ایم و فکر می‌کنیم که مخالفت با این سیستم به نوعی نفی هویت‌مان است.

یا شاید والدین ما بوده‌اند که در ایجاد این نظام نقش داشته‌اند یا از طریق آن به مال و مقامی رسیده‌اند که اکنون محل تامین اعتبار و زندگی ما شده است.

حتی ممکن است یک آدم مذهبی هستیم که در جامعه‌ی مذهب‌زده از این راه احترامی کسب کرده‌ایم و حالا نگرانیم تغییرات سکولارِ جامعه‌ احترام و اعتبارمان را کم کند.

یا مثلاً هنرمند، نویسنده یا شاعری بوده‌ایم که مهارت‌ و هنرمان برای ترقی و پیشرفت کافی نبوده است و برای این منظور به جرثقیل قدرت‌ آویزان شده‌ایم.

یا احتمال دارد موفقیت کسب و کارمان در بازار به ثبات این ساختار سیاسی بستگی دارد و بنابراین دل‌نگران تغییر آن هستیم.

واقعیت این است که گاهی اوقات ممکن است خودمان هم ندانیم که دلیل دلبستگی‌مان به قدرت چیست و آن را پای عقیده‌مان بگذاریم و از خودمان بپرسیم: “آخه من چه منافعی می‌تونم داشته باشم؟” اما اگر کمی تامل کنیم شاید جواب آن را درون خود بیابیم.

جنگ جهانی دوم

بعد از خوندن این کتاب شروع کردم به بیشتر دونستن درباره ی جنگ جهانی دوم و این دو تا سری مستند نت فلیکس خیلی خوب بودن خصوصا دومی که موضوعش نحوه ی به قدرت رسیدن هیتلر رو نشون می داد. تنها نقطه ی ضعفش گریم و بازی مسخره ی هنرپیشه ای بود که نقش هیتلر رو بازی می کرد. بارها تونستم شباهت قدرت هیتلر رو تونستم با قدرت رهبران جمهوری اسلامی مقایسه کنم. مهمترین نتیجه این بود که تقلیل دیکتاتوری و فاشیسم از یک ملت به یک شخص هم احمقانه س و هم ریاکارانه.

World War II: From the Frontlines

 

Hitler and the Nazis: Evil on Trial

کار

یکی از چیزایی که خوشحالم اینه که از کار کردن  لذت می برم. خیلی ها رو می بینم فقط به شکل منبع درآمد نگاهش می کنن و وقتی کار نمی کنن خیلی  خوشحال تر از وقتی هستن که کار می کنن. 

دوچرخه! سبیل بابات می چرخه!

اولین کنمور تا بنف امسال  رو رفتیم و این دختر قوی و پرانگیزه ی من تمام مسیر 14 کیلومتر رو پشت دوچرخه ی تاندوم پا زد. جمعه یه روز می ره کمپ مانتین بایکینگ. امیدوارم یه کم بزرگتر شد یه مسیر سنگین رو با هم بریم.