امروز این رو می خوندیم و دیوونه می شدیم....
خبرت هست که در شهر شکر ارزان شدپ؟
خبرت هست که دى گم شد و تابستان شد؟
خبرت هست که ریحان و قرنفل در باغ،
زیر لب خندهزنانند که کار آسان شد؟
خبرت هست که بلبل ز سفر باز رسید،
در سماع آمد و استاد همه مرغان شد؟
خبرت هست که در باغ کنون شاخ درخت،
مژده نو بشنید از گل و دستافشان شد؟
خبرت هست که جان مست شد از جام بهار؟
سرخوش و رقصکنان در حرم سلطان شد؟
خبرت هست که لاله رخ پرخون آمد؟
خبرت هست که گل خاصبک دیوان شد؟
خبرت هست ز دزدى دى دیوانه
شحنه عدل بهار آمد و او پنهان شد؟
بستدند آن صنمان خط عبور از دیوان
تا زمین سبز شد و با سر و با سامان شد؟
شاهدان چمن ار پار قیامت کردند،
هر یک امسال به زیبایى صد چندان شد.
گلرخانى ز عدم چرخزنان آمدهاند
کانجم چرخ نثار قدم ایشان شد.
ناظر ملک شد آن نرگس معزول شده،
غنچه طفل چو عیسى فطن و خطخوان شد.
بزم آن عشرتیان بار دگر زیب گرفت
باز آن باد صبا باده ده بستان شد.
نقشها بود پس پرده ی دل پنهانى
باغها آینه ی سّرِ دل ایشان شد.
آنچ بینى تو ز دل جوى ز آیینه مجوى!
آیینه نقش شود لیک نتاند جان شد.
مردگان چمن از دعوت حق زنده شدند،
کفرهاشان همه از رحمت حق ایمان شد.
باقیان در لحدند و همه جنبان شدهاند،
زانک زنده نتواند گرو زندان شد.
گفت بس کن که من این را به از این شرح کنم
من دهان بستم کو آمد و پابندان شد.
هم لب شاه بگوید صفت جمله تمام،
گر خلاصه ز شما در کنف کتمان شد.
دلم لک زده واسه یه ذره، فقط یه ذره شعر خوندن.
یه چیزی راستی، می دونستی من تا آخر عمرم محکوم به خوندن و یاد گرفتن و دونستن شدم؟ تمومی نداره، چون اگه تمومبشه منم نیستم. مشکل من شاید این نباشه که نمی خوام این جوری باشم، مشکلم دو تا چیزه: یکی اینکه واسه این همه یاد گرفتن وقت ندارم و دیگه اینکه توانش رو ندارم. بعضی وقتا حس می کنم توقعم از خودم خیلی زیاده ولی ظاهرا چاره ای نیست بیچاره ...