اثر تصنعی - Marge Piercy

شعر اثر تصنعی اثر مارگارت پیرسی شاید بیشتر از همه برای یک فمینیست دارای معنا باشد. تمثیلی که شرایط زن در اجتماع را به تصویر می کشد. اما با نگاهی متفاوت نشان دهنده‌ی محدودیت ها و جلوگیری از رشد توسط خانواده و والدین است که همواره سعی می کنند فرزندشان را تحت شرایط خود و با آرزوهای حقیر خود کنترل کنند و در نگاهی جامعتر می تواند وضعیت حکومت‌های دیکتاتور  را مجسم کند که همواره در صددند از رشد افراد جلوگیری کرده و آنها را ضعیف، وابسته، و دربند نگاه دارند. همه‌ی اینها در یک جا ریشه دارند: مردسالاری، پدرسالاری، و توتالیتریسم.  

شاید زیباترین نکته‌ی شعر تصور اینکه باید از این همه لطف ممنون هم بود و این احساس که باید فکر کنی که آنان دوستت دارند و در حال کمک و مواظبت از تو هستند، در حالیکه در واقع قصد آنها دربند نگه داشتن و تصاحب توست. نکته‌ی زیبای دیگر «آدم باید از همان اول شروع کند» است که نقش تربیت و حصارهای دوران جوانی را به تصویر می کشد.

 اثر تصنعی 

این درخت آپارتمانی  

در این گلدان زیبا 

می توانست  

در دامنه‌ی یک کوه 

تا بلندای ۸۰ فوت قد بکشد

تا زمانی که صاعقه‌ای دو نیمش کند، 

اما باغبانی 

با دقت هرسش کرد، 

و حالا فقط نه اینچ قد دارد. 

هر روز وقتی که  باغبان 

شاخه‌هایش را کوتاه می کند 

زیر لب زمزمه می کند:  

این طبیعت توست 

که کوچک و ناز باشی. 

اهلی و ضعیف. 

چه خوش‌شانسی، درختچه، 

که گلدانی داری تا در آن برویی. 

برای موجودات زنده، 

آدم باید از همان اول شروع کند 

تا بتواند رشدشان را کم کند:  

پاهایی گرفتار، 

مغزی فلج، 

موها در بیگودی، 

دستانی که تو 

عاشق لمسشانی. 

 A Work of Artifice

The bonsai tree

in the attractive pot

could have grown eighty feet tall

on the side of a mountain

till split by lightning.

But a gardener

carefully pruned it.

It is nine inches high.

Every day as he

whittles back the branches

the gardener croons,

It is your nature

to be small and cozy,

domestic and weak;

how lucky, little tree,

to have a pot to grow in.

With living creatures

one must begin very early

to dwarf their growth:

the bound feet,

the crippled brain,

the hair in curlers,

the hands you

love to touch. 

Marge Piercy - 1973