یکی از چیزهایی که خیلی درباره‌ی خودم دوست دارم و لذت می برم، قابلیت هیجان زده شدنه، چیزی که با افتخار از کودکیم تا حالا همراهم آوردم. کم‌ترین چیزی می تونه سر ذوقم بیاره و سرشار از زندگیم کنه. یه غذای خوشمزه، یه شعر زیبا، یه گجت جدید، .... امروز خیلی با یه کلمه ذوق کردم. وقتی امروز Vinyl Cafe رو از CBC گوش می دادم، یکی از قشنگ‌ترین برنامه‌هایی که تا حالا شنیدم با صدای بسیار زیبای Stuart McLean. وقتی که درباره‌ی حیاط مدرسه صحبت می کرد گفت: Running like a Gazelle. کلمه‌ی گزل از جا پروندم. دیدم، همون غزال بود...
چه جالب!بعنی غزال رو از ما یاد گرفتن؟؟
دایی من عاشق آدم هایی هستن که خصوصیات بچگیشون رو تا بزرگی همراشون میارن...آخه این خیلی سخته که یه آدم بزرگ بتونه پاکی و بی غل و غشیه بچگیش رو حفظ کنه !
به همین خاطر ِ که من هیچوقت دوست ندارم بزرگ بشم..(البته از نظر احساسی رو میگم نه عقلی!)
دایی تو قابل تحسینی...آدم مثل تو خیلی کم پیدا میشه.