سنگ خورشید (۸)

سقوط کردن، بازگشتن، یا خود را خواب دیدن، 

خواب دیده شدن با چشمان دیگری که خواهند آمد،

زندگی‌ای دیگر، ابرهایی دیگر،

باز هم مرگی دیگر را مردن!

- این شب بس است، این لحظه که هرگز

باز نمی‌ماند از شکفتن، انکشاف

آنجایی که بوده‌ام، آن ‌کسی که بوده‌ام، نام تو چیست،

نام من چیست:

               آیا من بودم که،

ده سال قبل، در خیابان کریستوفر،

برای آن تابستان - و برای همه‌ی تابستان‌ها-

با فیلیس، که دو چال بر گونه‌اش داست،

جایی که گنجشک‌ها برای نوشیدن نور می‌آمدند،

برنامه می‌ریختم؟

آیا در ریفُرما، کارمِن به من گفت،

"اینجا هوا خیلی دلچسب است، همیشه آبان‌ماه‌ است،"

آیا او با کسی که من فراموش کرده‌ام صحبت می کرد،

یا این که من اینها را از خودم در آورده‌ام و هیچ‌کس نگفته‌شان؟

آیا در اُکسانا بود که من از میان یک شب

که چونان درختی سیاه-سبز و عظیم بود قدم می‌زدم،

در حالیکه مثل باد مجنون با خودم حرف می‌زدم،

و در حال رسیدن به اتاقم بودم - همیشه یک اتاق-

آیا حقیقت داشت که آینه‌ها نشناختندم؟

آیا ما طلوع را از هتل وِرنِت تماشا کردیم

که با درختان بلوط می رقصید -

آیا تو گفتی "دیر شده" , وقتی که موهایت را شانه می زدی,

آیا من لکه های روی دیوار را دیدم و هیچ نگفتم؟

آیا هردوی ما با هم از برج بالا رفتیم,

آیا سقوط غروب را از روی پرتگاه تماشا کردیم؟

آیا انگورها را در بیدارت خوردیم؟ آیا در پِرُت

یاسمن خریدیم؟

                 نامها, جای‌ها,

خیابان‌ها و خیابان‌ها, چهره ها, بازارها,

خیابان ها, یک پارک, ایستگاه‌ها، اتاق‌های

تکی، لکه‌های روی دیوار، یکی

در حال شانه زدن مویش، یکی لباس پوشیدن،

یکی آواز خواندن در کنار من، اتاق‌ها،

جای‌ها، خیابان‌ها، نام‌ها، اتاق‌ها،