گفتمش «آسیا محر و وقف مکن! آن دو هزار را به من بده، تا جهتِ تو بگردم! چون بگردم، آردها دهم که در صفت نیاید.»
میبینی که رنجوری چه میکند؟ صد ریاضتِ به اختیار آن نکند.