الّا مولانا را یافتم به این صفت.

شیخ خود ندیدم، الّا این قدر که کسی باشد که با او نقلی کنند، نرنجد و اکر رنجد، از نقّال رنجد، این چنین کس نیز ندیدم. از این مَقام که تا این صفت باشد کسی را تا شیخی، صدهزار ساله ره است - این نیز نیافتم. الّا مولانا را یافتم به این صفت. و این که بازمی‌گشتم از حَلَب به صحبتِ او، بنا بر این صفت بود. و اگر گفتندی مرا که «پدرت از آرزو از گور برخاست و آمد به تَلِّ باشر جهتِ دیدنِ تو و خواهد باز مُردن، بیا ببینش،» من گفتمی «گو بمیر! چه کنم؟» و از حَلَب برون نیامدمی. الّا جهتِ آن، آمدم.