در مدح تنهایی

کسی که از تنهایی فرار می‌کند از خویشتن فرار می‌کند. تنهایی توست، تویی که هستی، تویی که از خودت فرار نمی‌کنی، تویی که آنی شده‌ای که می‌بایست باشی.  که دوست داشته‌ای باشی.  تویی که تنهاییت را به گرانبهاترین بها هم نمی‌فروشی.

تنهایی مقدس است، زیباست، عمیق است، مهربان است، دوست داشتنی است.... بزرگ کسی باید باشد تا آنقدر بیرزد تا تنهاییت را به همنشینی اش بفروشی.

اگر از سفر دراز زندگی فقط همین  را آموخته باشم، کافیم است.