غربت

زندگی رسم خوشایندی است

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ

پرشی داد اندازه ی عشق

زندگی چیزی نیست

که لب تاقچه ی عادت از یاد من و تو برود.

هر کجا هستم، باشم

آسمان مال من است

پنجره، فکر، هوا، عشق، زمین مال من است

چه اهمیت دارد

گاه اگر می رویند

قارچ های غربت؟