این زندگی دوگانه ی اجباری (که مدتها انتظارش رو می کشیدم) با مرز کشی بین زندگی کاری و زندگی شخصی شاید داره خدمت بزرگی بهم می کنه. اینکه بدون دغدغه بتونم رو توسعه ی ابعاد شخصیتی خودم وقت کافی بزارم. این روزهای تعطیل یا زمانی که اوضاع یه کم مرتبتر بشه شب ها شاید بتونن کمک کنن کاری رو بکنم که مدتها دلم خواسته ولی از بس با چیزای دیگه قاطی شده نشده سر راست بهش برسم. تا ببینیم چی می شه.
راستی امشب قراره وسایلم برسن و دوشنبه هم قراره اینترنتم وصل شه. ولی بازم کافی شاپ خواهم اومد. شاید بیشتر واسه خوندن تا اینترنت بازی!