بازاریاب

مدتهاست مطالعه ی شخصیت بازاریاب ها (فارغ از هر روشی فنسی که اسم خودشون رو بزارن،( marketing, sales, business development ) برام جالب شده به خاطر نوع کارم. به این نتیجه رسیدم اکثرشون آدمای کاملا پیچیده و دورو، شارلاتان، زیون بازی هستن که حاضرن هر دروغی بگن تا بتونن بفروشن.

 اینکه حضورشون واسه بیزنس ها اساسیه چون آدمایی تو بازار هستن که به راحتی فریب ظاهر سازی و بازی های کلامی و شکلیشون رو می خورن چیزی رو تغییر نمی ده. کسانی که تعهد اخلاقی دارن تو این حرفه ها به سختی می تونن وارد یا حداقل موفق بشن چون نمی تونن دروغ بگن و ظاهرسازی کنن. شرط موفقیت نسبی این افراد اینه که کالای بسیار باارزشی برای فروش داشته باشن تا بی دورویی بفروشنش.

یه نکته ی جالب دیگه مربوط به کسایی که زمینه تکنیکال دارن و وارد کار مارکتینگ میشن. اینا اکثرا کسایی هستن که یا در زمینه ی فنی قوی نبودن یا همین جوری مدرکی گرفتن تا دل خودشون و بقیه رو خوش کنن. وقتی می بینن از لحاظ کاری یا مالی ارضا نمیشن میفتن دنبال یه کار مفت و بی دردسر مثل مارکتینگ و این حرفا و کنارش هم یه ام بی ای ای چیزی می گیرن که راضی تر بشن.

 درس زندگی اینه که به هیچ سیلزمن یا مارکتر یا به قول قدیمی ها دلالی  نمیشه اعتماد داشت. موجودات مریضی هستن خیلی هاشون که البته دنیای سرمایه داری به شدت بهشون نیاز داره.