آفت نرسیده دختری خوب
چون عقل به نام نیک منسوب
آراسته لعبتی چو ماهی
چون سرو سهی نظاره گاهی
شوخی که به غمزه‌ای کمینه
سفتی نه یکی هزار سینه
آهو چشمی که هر زمانی
کشتی به کرشمه‌ای جهانی
ماه عربی به رخ نمودن
ترک عجمی به دل ربودن
زلفش چو شبی رخش چراغی
یا مشعله‌ای به چنگ زاغی
کوچک دهنی بزرگ سایه
چون تنگ شکر فراخ مایه
شکر شکنی به هر چه خواهی
لشگرشکن از شکر چه خواهی
تعویذ میان هم‌نشینان
در خورد کنار نازنینان
محجوبه بیت زندگانی
شه بیت قصیده جوانی
عقد زنخ از خوی جبینش
وز حلقه زلف عنبرینش
گلگونه ز خون شیر پرورد
سرمه ز سواد مادر آورد
بر رشته زلف و عقد خالش
افزوده جواهر جمالش
در هر دلی از هواش میلی
گیسوش چو لیل و نام لیلی
و سوفی ، سوفی رو دوست د ارم به خاطر اینکه پر از عقله، پر از خرده، پر از فهمیدنه. چون فلسفه معنیش میشه “دوست داشتن سوفی”. فلسفه ای که همیشه حسرت کم خوندنش رو داشتم، مثل همه ی چیزایی که عاشقشون بودم و نتونستم تمام زندگیم رو پاشون بزارم. راستی این اسم غیر ممکنه منو یاد یه کتاب نندازه که دوست دارم تو هم به محض اینکه تونستی بخونیش: “دنیای سوفی”. این کتابی بود که وقتی خوندمش از همه ی کسایی که دوستشون داشتم خواستم بخوننش ولی فکر کنم هیچکدوم کامل نخوندن. امیدوارم تو بخونیش عزیزم. دوست دارم کتاب رو، خوندن رو، فهمیدن رو دوست داشته باشی، دوست دارم بتونی اون لذتی رو که توش هست با تمام وجود حس کنی. بهت گفته بودم شاید تنها چیزی که زندگی کردن رو برام با ارزش کرده یاد گرفتن و فهمیدنه؟ یه مدت که با هام باشی می فهمی عزیزم.
به هر حال اسم تو شد سوفی، مامانت و عمه ت و چند نفر دیگه این اسم رو بیشتر دوست داشتن و نظر اونا خیلی موثر بود. حالا می بینی !عزیزم؟ دوباره هم شد جنگ بین عشق و عقل، و کی برنده شده؟ عقل!
چه وبلاگی پیدا کردم!
خوشا به حالم