دشمن مردم

سیمون دوبوار در کتابِ "اخلاقیاتِ ابهام" نکته‌ی جالبی را مطرح می کند، اینکه بلایای طبیعی مثل زلزله، بیماری‌های واگیردار، سیل و قحطی، هر چقدر هم مخرب و کشنده باشند موردِ خشم انسان قرار نمی گیرند و آدمی با آنها دشمنی نمی‌کند چون آنها را به عنوان مصائبِ ناگوارِ طبیعت و محدودیت‌های ناگزیرِ حیاتش پذیرفته است اما به محضِ اینکه انسانی دیگر آدمی را در تنگنا و مورد ستم قرار می‌دهد، علیه او بر می‌آشوبد و در برابرش می‌ایستد. جمله ی طلایی دوبوار در‌این‌باره این است: "این فقط انسان است که می‌تواند دشمن انسان باشد."

اتفاقاتی که در ماجرای ممنوعیت واکسن کرونا در ایران افتاد، مصداق مناسبی برای این نظرِ دوبوار است. شاید مردم ایران هم، چون بقیه‌ی دنیا، می‌توانستند این بیماری را بلایی طبیعی بدانند و، البته با اندوه بسیار، آن را به عنوان جلوه‌ای از قهرِ‌ِ طبیعتِ بی‌احساس بپذیرند، اما با کوتاهی های عمدی در کنترل بیماری و پس از حکم موکّدِ ممنوعیتِ واکسن، دریافتند دیگر این بیماری و طبیعت نیستند که رودرروی آنان ایستاده اند و بی‌رحمانه از آنها جان می‌ستانَند بلکه این "انسان”‌ها هستند که قصد جانشان را کرده‌اند. اکنون مردم "دشمن" واقعی خود را یافته‌اند، دشمنی که یک ویروسِ ریزِ میکروسکوپی نیست، بلکه یک ساختارِ عظیمِ حکومتی است.

شبیه این اتفاق در این چند سال برای مردمِ خوزستان و کشاورزان ِاصفهان و اهالی بسیاری از مناطق دیگر این سرزمینِ زخم‌آگین هم افتاده است و حالا دیگر دست از سرزنشِ طبیعت، تقدیر، تغییراتِ اقلیمی و کشورهای دیگر برای این همه فساد، تورم، بی‌آبی، خشکسالی و سرکوب که زندگی محقرشان را ویران کرده است کشیده‌اند و فریاد می‌زنند: "دشمن ما همین جاست.”

#کرونا #قتل_عام #نسل_کشی #سیمون_دوبووار #خوزستان_آب_ندارد #کشاورزان_اصفهان