خوش ساخت اما عمرا در حد صد فیلم باشه.اینکه جوونی راسل کرو و کوین استیسی رو ببینی با حال بود.
حرف نداشت! صدتای اول رو نمی دونم حقش بود یا نه... اما با حال تر از این نمی شد پته ی روزنامه نگاری رو رو آب انداخت.
فیلم رمانتیک خیلی خوبی بود اما نمی دونم واقعا تو صد فیلم اول بودن حقشه. اما اینکه سال 1939 یه همچین فیلمی ساخته بشه باور نکردنیه. آدم یه کم فکر می کنه که چرا سینمایی می تونه در این حد خوب باشه از همون اولش و سینمای ایران هنوز که هنوزه تعطیله و هی هم بدتر می شه. بعد آدم می بینه که قرن ها داستان نویسی قوی و تئاتر پشتشه که تو این مملکت هنوز هم حضور ندارپه.
یکی از بهترین فیلم هایی که اخیرا دیدم و شاید بهترین موزیکالی که تو سالهای اخیر دیدم. باید نسخه ی اسپیلبرگش رو هم ببنیم اما بعید می دونم بهتر از اصلش باشه.
هالیووده دیگه باید خوش ساخت باشه فیلماش اما این خوب بود انصافا، بازی سندرا بولاک مثل همیشه بی نظیر، اسکار حقشه
فیلمبرداری و بازی ها عالی. البته ایتالیاس دیگه، کافیه یه چرخی توش بزنی فیلم بگیری، اما نه بی انصافیه صحنه پردازی و فیلمبرداری و موسیقی رو بی خیال شم. داستان ...خوب اما ایییی....
چی شدم، نمی دونم اما به قدری سخت پسند شدم که کمتر فیلمی از فیلم های معروف دنیا درگیرم می کنه. خیلی وقته سینمای دو قرونی ایران رو ول کردم و از خودم ناراحتم که روزگاری دنبالش می کردم.